Gezinshuis Intensief?
Op de vraag waarom gezinshuizen nodig zijn, legt Merel uit: “Het is nodig omdat kinderen op deze wijze kunnen opgroeien in een zo’n normaal mogelijke situatie. We lijken eigenlijk op een samengesteld gezin en staan midden in de maatschappij." Vaak hebben jongeren die in een gezinshuis intensief wonen al veel meegemaakt in hun leven. Daarom is er een kernteam beschikbaar die zorg op maat levert en de kinderen de juiste begeleiding biedt. Zo zijn er twee pedagogisch medewerkers, maakt iemand het huis op orde, en zijn er een gedragswetenschapper en ambulant hulpverleners beschikbaar. Vanwege de hechtingsproblematiek en de achtergrond van de kinderen is het fijn dat zij kunnen kiezen uit meerdere hulpverleners. Zo ontstaat er een veilige sfeer en vertrouwensband.

Vroeg op
Merel vertelt verder: “Hoe mijn dag er uitziet? Om 05.00 uur start ik met een kopje koffie, laat ik de hond uit en maak ik de lunch pakketten van de kinderen klaar. Om 06.30 uur worden de kinderen wakker gemaakt, maken zij zich klaar en komen dan naar beneden om te ontbijten. Daarna gaan ze naar school. De rest van de dag zit vaak vol met verschillende afspraken. Om ongeveer 15.00 uur  komen de kinderen weer uit school en ben ik vaak samen met een pedagogisch medewerker aanwezig. De kinderen vermaken zich net als andere kinderen. Zo spelen zij een spelletje, wandelen ze op het strand met de hond of kijken ze tv. Rond 18.30 uur gaan we eten. Na het eten gaat het kleinste jongetje naar boven om zich klaar te maken voor de nacht. De ene keer gaat hij lekker in bad en de andere keer gaat hij even douchen. De oudere kinderen hebben hun eigen indeling qua douchen en naar bed gaan. Dit is per kind verschillend, het is echt op maat.

25 jaar in de hulpverlening
In juli is Merel als gezinshuisouder begonnen. Ze kwam er tegelijkertijd met het eerste gezinshuiskind wonen. Het huis is van Jeugdformaat en nu woont zij er, samen met vijf kinderen. Hiervoor was zij 4 jaar ambulant hulpverlener bij VUHP (Voorkomen Uithuisplaatsing). Ze werkt al 25 jaar in de jeugdhulpverlening  en heeft allerlei functies gehad. De weg om gezinshuisouder te worden duurde ongeveer een jaar omdat er een sollicitatieprocedure is, er een assessment gedaan moest worden en er gezocht werd naar een passende woning.

Waarom word je gezinshuisouder? 
“Ik heb altijd bedacht dat ik het fijn zou vinden om kinderen die niet bij hun ouders kunnen wonen een plek te bieden. Ik heb veel ruimte in mijn hart om onvoorwaardelijk te kunnen geven, ongeacht de problematiek. Ik kan het en ik word er blij van om kinderen te kunnen helpen zich te ontwikkelen tot fijne volwassenen. Hen ondersteunen bij het volwassen worden. Ik probeer altijd naar het positieve te kijken. Wat zit er aan mooiheid en dat te benadrukken. Het zit in mijn bloed. Het is mijn passie, dat weet ik zeker.”

Wil je ook?
Heb je ook interesse om gezinshuisouder te worden, dan heeft Merel deze tips voor je: “Het allerbelangrijkste is, los van de gestelde eisen, dat je het vanuit je hart moet doen maar dat je ook kunt incasseren en je de dingen je niet persoonlijk moeten laten raken. Je moet ook de tijd voor jezelf nemen en dat is niet altijd makkelijk maar wel echt nodig. Het is geen werk maar ’a way of life’!” Kijk ook eens op www.eenvakapart.nl

Eigen netwerk
“Je eigen netwerk moet heel sterk en stevig zijn. Goede vrienden, collega’s, enzovoort heb je nodig omdat het anders heel eenzaam is. Ik heb mijn vrienden en familie allemaal individueel gevraagd of ik het kan en of hij of zij er voor me wil zijn. De vraag die ik dan stelde was: Vind je het ook gezellig als je jarig bent en ik kom met vijf kinderen op verjaardagsvisite? Je hebt alle support hard nodig.“ 

Bekijk ook het verhaal van Muriel.