Aldo: "Elk pleegkindje kreeg een eigen budget om te besteden aan een leuke cursus. Bijvoorbeeld om gitaar of keyboard te leren spelen, of een vreemde taal te leren. Dit vond ik een superleuke actie en de pleegouders die ik aan de telefoon sprak waren ontzettend enthousiast. Hierdoor zijn wij ons gaan verdiepen in de wereld van pleegzorg en wat pleegouders nu precies doen.’

“Er ging echt een wereld voor ons open’, vertelt Jan, ‘Natuurlijk wisten wij wel dat er kinderen waren die minder geluk hadden dan wij hadden met onze ouders. Maar dat het er zo veel waren, van pubers tot zelfs baby’s, daar viel onze mond van open.’

‘Op hetzelfde moment dat we onderzoek aan het doen waren over pleegzorg, zat ik op een koor. Daar was een medekoorlid met twee pleegkinderen. Zij vertelde hoe leuk dat was, en hoe goed het voelt om kinderen te helpen. Toen wij onze bevindingen aan elkaar vertelden, waren wij het er snel over eens: wij gaan ons inschrijven!’

Aldo: “Niets is mooier dan een kind te helpen. Je geeft hem of haar in principe een tweede kans op een beter leven. Want onthoud; je familie kies je niet zelf, je wordt er mee geboren. En helaas komen er te veel kinderen terecht in de verkeerde (en vaak onveilige) omstandigheden.

Niet lang na onze inschrijving kwam onze eerste pleegdochter bij ons wonen en inmiddels zijn we gezegend met twee wolken van meiden van inmiddels alweer 2,5 en 4 jaar…”