Een onvergetelijke week | Vlielandkamp 2019

Hoe simpel het doel ook, om dat voor elkaar te krijgen, moet alles tip-top geregeld zijn. Daarom zijn we als team al vanaf januari bezig met de voorbereidingen. Hoe gaan we het doen, wat moet er geregeld worden en wie doet wat? We vergaderen maandelijks en hebben een Whats-appgroepje om snel te kunnen schakelen. Zes maanden voorbereiding is ook zes maanden voorpret. Naarmate de dag van vertrek nadert, krijg ik steeds meer ‘Vliekriebels’. Ik niet alleen merk ik; er wordt steeds meer geappt in de groepsapp.

Dan gaan we eindelijk
En dan gaan we eindelijk. De kinderen nog wat onwennig en stil, stappen vol verwachting de bus in. Voorzichtig wordt er wat kennis gemaakt en gebabbeld. Als we later op het dek van de boot staan, is het ijs al aardig gebroken en tegen de tijd dat we aankomen op het kampterrein zit de sfeer er al goed in.

Bijzondere en leuke activiteiten
We doen met de kinderen superleuke en bijzondere dingen. Zo gaan we op Robbenrocht met de speedboot, scheuren we over het strand in de Vliehorsexpress en aaien we roggen en hondshaaitjes in het bezoekerscentrum. Dit jaar kwam strandjutter Willem zelfs een gevonden babyzeehond laten zien voor hij deze naar Pieterburen zou brengen. Toch is dat niet wat ik het mooist vind aan dit kamp.

Iedereen hoort erbij
Ik ben geraakt door de saamhorigheid tussen de kinderen. Iedereen hoort erbij: de jongen die onhandig is in het maken van contact, het meisje dat zich veel jonger gedraagt dan haar leeftijd, maar ook de jongen die als het hem teveel wordt net iets te boos wordt en wegloopt. Iedereen heeft zijn plek in deze groep. Ook letterlijk. Het meisje dat vlak voor kamp haar voet heeft gebroken gaat toch mee. We regelen het gewoon. Zij kan af en toe achter op de fiets mee en sterke jongens trekken, ondanks de hitte, de bolderkar over de duinen. Het meisje zit als een koninginnetje boven op de spullen en geniet met volle teugen.

Geen tablet, geen telefoon
We staan op een veld op natuurcamping Lange Paal en op dat veld is alleen een bak zand in het midden en wat speelgoed dat wij mee hebben gebracht zoals frisbees, stelten en voetballen. Maar dat is voldoende. De kinderen vermaken zich prima. De meiden uit mijn groepje vertellen opgetogen en verbaasd dat ze thuis veel tijd op hun tablet of telefoon zitten, maar dat hier eigenlijk helemaal niet missen.

Kinderen die kinderdingen doen
Ook al zijn het kinderen in een bijzondere situatie, het zijn bovenal kinderen die gewone kinderdingen doen. Zo sloven de oudste jongens zich natuurlijk uit voor de meiden, die op hun beurt daar keihard om giechelen, maar stug blijven volhouden dat ze anti-jongens zijn. De jongens wapperen met hun in het kampcasino gewonnen ‘Vleuros’ als mini-gangsters over het veld en er wordt fanatiek armbandjes geloomd en gescoubidoud. Er wordt gespeeld, gevoetbald en gelachen. Natuurlijk is er ook wel eens ruzie, maar dat duurt gelukkig nooit lang. Daar is ook helemaal geen tijd voor; er is veel te veel te doen.

Blij met dit team
Het is ook vermoeiend als leiding van deze groep. Van ’s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat draait het om de kinderen en zijn we niet bezig met onszelf. Maar wat ben ik blij met dit team, de sfeer is super en we doen het echt samen. Vaak zonder het te hoeven vragen, springen we bij en slepen elkaar de week door. Als ik moe maar voldaan in de bus terug zit, voel ik me trots. Wat hebben we een onvergetelijke week gehad met elkaar!

Namens de kampleiding, Jeanette Benschop (voorheen communicatieadviseur bij Jeugdbescherming west en nu bij Cardea)

– Het Vlielandkamp is mogelijk gemaakt door het Vakantieloket, Fonds 1818, Jeugdformaat, Jeugdbescherming west en Stichting vrienden van het Vlielandkamp Lange Paal. Ook zijn bijdragen gedaan door diverse personen en bedrijven en is er korting gegeven op producten –