Ja, ze krijgt wel eens scheve blikken. Jij, een gezinshuisouder? Ben je niet veel te jong om met die moeilijke kinderen om te gaan? Talisa de Jong (28) lacht dan maar een beetje. Ze weet heel goed wat ze doet. Sterker, de Zoetermeerse zou het liefst een heel huis vol kinderen hebben. ,,Maar mijn man Douwe vindt het zo wel even mooi.''

Het is dan ook niet zomaar iets, wat Talisa en Douwe (29) doen. Naast hun eigen dochter Noa (2) voeden ze sinds april in hun woning ook twee pubers met een gedragsstoornis op. Ze zijn een van de 22 gezinnen in de Haagse regio die hun huis voor dit type jongeren hebben opengesteld. Te 'moeilijk' voor een pleeggezin, te 'licht' voor een instelling. Bij de familie De Jong wonen twee jongens (15 en 17 jaar) van Dominicaanse afkomst. ,,De een heeft ADHD en beiden hebben door een moeilijke jeugd behoorlijke hechtingsproblemen.'' De twee jongens wilden niet aan het verhaal meewerken.

Dus doet Talisa het woord. En als iemand zich in de jongens kan verplaatsen, is zij het wel. Als meisje is ze vroeger zelf ook van pleeggezin naar tehuis getrokken. ,,Ik had een alleenstaande moeder die ook de nodige persoonlijke problemen had. Ze kon niet voor mij en mijn broertje zorgen.''

Jongeren horen niet in een tehuis. Maar in een gezin- Talisa

Haar zwerftocht langs instanties en tehuizen bracht Talisa in alle uithoeken van Nederland. De laatste jaren woonde ze bij een heel fijn pleeggezin. ,,Daar realiseerde ik mij dat ik dit later ook wilde. Jongeren horen niet in een tehuis. Maar in een gezin. Ik wilde ze een warm thuis geven, net zoals ik dat bij mijn pleegouders kreeg.''

Toch is dat niet voor iedereen weggelegd. Wie een gezinshuis wil beginnen, moet echt wel wat kunnen. Zo hebben Talisa en Douwe beiden een achtergrond in de psychiatrische hulpverlening. En zelfs voor professionals als zij, is het niet altijd even makkelijk. Neem alleen al het feit dat Talisa en Douwe nu eenmaal niet de echte ouders zijn van 'hun' twee kinderen. ,,De jongens hebben hun eigen familie. Ik wurm me daar niet tussen. Je raakt dan te emotioneel betrokken.''

Ze zien mij ook niet als hun moeder. Meer als een gekke tante - Talisa

Je moet je volgens Talisa dan ook niet als een 'echte' moeder willen opstellen. En ook daarin kan ze putten uit haar ervaringen toen ze zélf nog pleegkind was. ,,Ook al was mijn biologische moeder overleden, ik was nog steeds heel loyaal naar haar. Ik gaf mijn pleegmoeder niet altijd een eerlijke kans om dichterbij te komen. Ik kan me de loyaliteit van de kinderen naar hun ouders dus goed voorstellen.''

Dat probeert Talisa ook naar haar kinderen uit te stralen. ,,Ik bewaar bewust een afstand. Zo spreken de kinderen ons aan met 'u'. Ze zien mij ook niet als hun moeder. Meer als een gekke tante'', lacht ze.Toch is dat ook niet altijd even makkelijk, erkent Talisa. ,,Je wil natuurlijk ook een zo warm mogelijk nest bieden. Dan kom je wel eens te dichtbij. Een van de jongens zat ooit te mokken dat niemand zijn situatie iets kon schelen. Toen zei ik tegen hem dat ik wél om hem gaf. Daarvan klapte hij helemaal dicht. Het kwam toen voor hem opeens te dichtbij. Dat evenwicht tussen warmte en afstand, is soms heel ingewikkeld.''

Jongeren met een gedragsprobleem kunnen de sfeer in huis behoorlijk domineren. ,,Gelukkig gaat het bij ons vrij goed. Al heb ik ook al een keer een agressieve situatie meegemaakt. Dat was echt niet leuk. Ik heb duidelijk gemaakt dat dat niet de manier is om je onvrede te uiten.''

Mijn droom is dat ik over dertig jaar tientallen kinderen heb opgevoed die zelf weer met hun kinderen bij ons over de vloer komen - Talisa

Het oudste kind is maar een paar jaar jonger dan Talisa. Is het dan niet moeilijk voor haar om grenzen te stellen? ,,Het is inderdaad wel eens lastig voldoende autoriteit uit te stralen'', erkent ze. ,,Maar gelukkig heb ik altijd nog de beveiligingscode van de wifi hier in huis. Als ik die uitzet, dan heb ik ze echt goed tuk. En ze zien hoe ik mijn eigen kind opvoed, dus ze weten dat ik het kan.'' Talisa ziet juist voornamelijk een hoop voordelen van het geringe leeftijdsverschil. ,,We hebben regelmatig Netflix-avondjes. Dan gaan we met z'n allen lekker horrorfilms kijken. Echt supergezellig.'' Daarnaast heeft Talisa ook geluk gehad met de twee gezinshuiskinderen. ,,Ze roken niet, ze gebruiken geen drugs.''

De oudste wordt binnenkort 18. ,,Officieel houdt het dan op, al heb ik goede hoop dat ik nog wat verlenging kan regelen.'' Als het aan Talisa ligt, valt het de komende jaren niet meer stil in huis. ,,Mijn droom is dat ik over dertig jaar tientallen kinderen heb opgevoed die zelf weer met hun kinderen bij ons over de vloer komen. En dat ik trots op ze kan zijn.''

door Peter Koop

Bron: AD Haagsche Courant