Wij noemen dat de 'Window of tolerance'

Als wij ontspannen zijn en goed geslapen hebben en lekker in ons vel voelen, kunnen we heel veel hebben. Dan moet er wel iets heel verschrikkelijks gebeuren willen we uit ons raampje gaan en eigenlijk boos worden of onbegrip hebben voor onze omgeving. Pleegkinderen hebben vaak heel veel meegemaakt, wat betekend dat hun raampje, hun tolerantie raampje veel kleiner is. De dingen die ze hebben meegemaakt zorgt ervoor dat de tolerantie veel kleiner is geworden. Dus als je normaal gesproken op woensdag pasta eet en er staan ineens aardappels op tafel dan kan je dat niet hebben. Het zijn de onverwachte gebeurtenissen waarmee een kind uit het raampje kan gaan. De juf die er niet is, de was die niet gedaan is, de schooltas die op een andere plek ligt: allemaal dingen die kunnen zorgen om uit het raampje te gaan. En wat we deze kinderen gunnen is dat dit raampje verbreed wordt, ze meer kunnen hebben en dat ze vanuit ontspanning kunnen reageren op verandering en onverwachte gebeurtenissen.